حمید۷۸
من حمید هستم. دانش آموز کلاس ۵ام. به وبلاگم خوش آمدید.قبل خروج نظریادتون نره.متشکرمحمید۷۸
من حمید هستم. دانش آموز کلاس ۵ام. به وبلاگم خوش آمدید.قبل خروج نظریادتون نره.متشکرم
تکواندو
تکواندو (زبان کره‌ای: خط هانگول: 태권도 خط هانجا :跆拳道) یک ورزش رزمی کره‌ای و یکی از ورزشهای المپیکی است. تکواندو ورزش ملی کره جنوبی و دارای بیشترین تعداد ورزشکار در میان ورزشهای رزمی در سراسر دنیا است.
فنون تکواندو از ورزشهای سنتی تاریخ کره استخراج و پس از جنگ جهانی دوم با کوشش استادان هنرهای رزمی کره جنوبی در قالب یک ورزش رزمی مدرن به دنیای هنرهای رزمی عرضه شده‌است.
اگرچه این ورزش تأثیراتی از کاراته پذیرفته و شباهت‌هایی نیز با برخی سبک‌های جنوبی کونگ فو در آن به چشم می‌خورد، اما استیل خاص این رشته دفاعی که متکی بر ضربات پا با حداکثر قدرت وسرعت است و بر حفظ فاصله فیزیکی با دشمن و طراحی فنون برای دور کردن مهاجم تاکید دارد، آن را از تمام سبک‌های رزمی موجود متمایز می‌کند.تاریخچه
قدمت این رشته به گواهی دیوارنگاره‌ها و نقاشی‌های به جا مانده در مقبره‌های «کاگجوچونگ» و «مویونگ چانگ» در کره شمالی (منچوری غربی) به بیش از ۲۰ قرن پیش می‌رسد.- دریکی از این تصاویر مردی در حال اجرای یک فن دفاع با دست ترسیم شده که کاملاً مشابه ضربه اول گول ماگی (دفاع بالا) در تکواندو است. همین موجب شده تا تکواندو تاریخی کهن تر از سایر ورزشهای مرسوم در شرق آسیا مانند کاراته و کونگ فو داشته باشد.
شواهد قابل اعتمادی وجود دارد که شکل امروزین تکواندو از رشته‌های رزمی «سوباک» و «تکوان» که در دوران حکومت سلسله گوگوریو (۳۷ ق.م تا ۶۶۸ م) در شمال کره تمرین می‌شده، اقتباس شده‌است. در این دوران اهمیت زیادی به توانائیهای جنگی داده می‌شد و مسابقات منظمی برگزار می‌شد، شامل؛ رقص با شمشیر، تیراندازی، نبرد تن به تن، مبارزه‌ای که در آن دو نفر با شکستن یخ روی دریاچه وارد آب سرد شده و به مبارزه می‌پرداختند.
در دوران پادشاهی شیلا (۵۷ م تا ۹۳۵ م) که بر بخش‌های جنوبی شبه جزیره کره حکم می‌راند نیز توجه خاصی معطوف هنرهای رزمی بود. در این حکومت سازمانی نظامی، آموزشی، اجتماعی به نام «هوارانگ دو» وجود داشت، آموزش انواع هنرهای رزمی به ویژه سوباک نیز از جمله فعالیت‌های این سازمان بود.
اگرچه در این دوران هوارانگ دو فنون گلاویزی و ضربات دست فراوانی را وارد سوباک کرد، اما پس از آن میل چندانی به تمرین این نوع فنون در کره وجود نداشت و این رشته به شکل اولیه آن که بر مبنای ضربه زدن و جلوگیری از نزدیک شدن دشمن استوار بود، ادامه یافت. تکنیک‌های گلاویزی سوباک که «یوسول» نامیده می‌شد، بعدها با ورود به ژاپن پایه گذار ورزش «جودو» شد.
تمرین هنرهای رزمی در زمان امپراتوری قدرتمند «کوریو» (۹۳۵ تا ۱۳۹۲) نیز رواج زیادی داشت، در جشن‌های سالانه گوناگونی که در این سلسله بر گزار می‌شد، علاوه بر ورزشهای رزمی به مسابقات کشتی و چوگان نیز بهای زیادی داده می‌شد.
روی کار آمدن سلسله یی (۱۳۹۲ تا۱۹۱۰) که مبتنی بر تفکرات ایدئالیستی، رواج بودیسم و زدودن افکار کنفوسیوس از این کشور بود، کاهش نقش نظامیان در حکومت را نیز در پی داشت. این وضعیت اگرچه از رونق هنرهای رزمی کاست، اما تکامل این فنون تا هنگام اشغال کره توسط ژاپن در ۱۹۱۰ ادامه داشت.
در دوران حکومت استعماری ژاپن هنرهای رزمی بومی کره نیز مانند دیگر مظاهر فرهنگی این کشور با ممنوعیت مواجه شد، ژاپنی‌ها مدارس کاراته را در این کشور تأسیس و آموزش آن را جایگزین تکواندو کردند.
آموزش هنرهای رزمی کره‌ای در این دوران به طور مخفیانه در مناطق کوهستانی سخت‌گذر توسط گروه‌های کوچک ادامه داشت.
ژیمناستیک
(به انگلیسی: Gymnastic) به عنوان یک ورزش فعال دارای سابقه‌ای در حدود ۲۰۰۰ سال می‌باشد ولی به عنوان یک ورزش رقابتی دارای عمری در حدود ۱۰۰ سال می‌باشد. مسابقات فردی و کلی توسط باشگاه‌های گوناگون مانند solcols Turveveins برگزار شده‌است ، درحالی که این ورزش دارای رشد آهسته‌ای در محیط باشگاهی است ولی در محیط Turvevens solcos دارای رشد سریعی بود. در دهه 1830 ورزش ژیمناستیک به آمریکا معرفی شد و سیستم مدرسه ژیمناستیک توسط مهاجران از قبیل frang , lchaales, follel, chorles,beik تأسیس گردید.
در سال ۱۸۸۱ فدراسیون بین‌المللی ژیمناسیک تأسیس گردید که بعدها به نام هیئت فدراسیون ژیمناستیک اروپا تغییر یافت. این سازمان پیشقدم در مسابقات بین‌المللی بود. اتحادیه ورزشکاران غیر حرفه‌ای در سال ۱۸۸۳ در آمریکا تأسیس گردید. این سازمان مسئولیت کنترل و مراقبت از ژیمناستیک کاران را در آمریکا بر عهده داشت. رقابت‌ها و مسابقات گوناگونی توسط باشگاه‌ها و سازمان‌ها برگزار شدند و در دهه ۱۸۸۰ این مسابقات بسیار شدت گرفت.
اولین مسابقه بزرگ در المپیک آتن یونان در سال ۱۸۹۶ برگزار شد و که در آن آلمان به عنوان قهرمان برگزیده شد و تقریباً همه مدال‌ها را از آن خود کرد. ۵ کشور در این مسابقات شرکت کردند. مسابقات مردان شامل میله افقی ، میله پارالل ، خرک ، حلقه و پرش از خرک بود.
اولین مسابقه بین‌المللی بعد از مسابقات المپیک در سال ۱۹۵۳ در بلژیک برگزار شد که در آن ژیمناستیک کارانی از نقاط مختلفی از قبیل بلژیک ، فرانسه ، لوکامبورگ و هلند شرکت داشتند. این مسابقات در حال حاضر به عنوان اولین مسابقات جهانی شناخته می‌شود.
اولین مسابقه تیمی مردان در سال ۱۹۵۴ در سن لویس برگزار شد. در آن هنگام ، نهمین دوره مسابقات جهانی در سال ۱۹۳۰ در لوکامبورگ مسابقات ژیمناستیک برگزار شد که شامل مسابقات دو و میدانی ، پرش با نیزه ، پرش طول ، بال رفتن از طناب ، تیراندازی و دوی صد متر بود. بعد از آن مسابقات دو و میدانی از بخش مسابقات ژیمناستیک حذف شدند. در مسابقات جهانی ۱۹۵۴ ورزش دو و میدانی به طور کامل از ژیمنا ستیک جدا شد.
در سال ۱۹۲۴ در فرانسه المپیک پایه‌های اصلی خود را که مشابه المپیک امروزی می‌باشد شکل داد. در این المپیک مردان ابتدا در مسابقه در رشته‌های مختلف ژیمناستیک پرداختند. اولین تیم ژیمناستیک زنان در المپیک سال ۱۹۲۸ شامل مسابقات تیمی بود که توسط کشور هلند اجرا شد. اولین تیم ژیمناستیک زنان آمریکایی در المپیک ۱۹۳۶ در آلمان حضور یافت. در سال ۱۹۶۲ ژیمناستیک منظم توسط فدراسیون بین‌المللی ژیمناستیک به عنوان یک ورزش شناخته شد. در سال ۱۹۶۳ در بوداپست مجارستان اولین مسابقات جهانی ژیمناستیک موزون انجام گرفت. این مسابقات دارای ۲۸ ورزشکار از ۱۰ کشور مختلف دنیا بود در سال ۱۹۷۳ آمریکا به مسابقات جهانی ژیمناستیک موزون وارد شد. در حین انجام المپیک ۱۹۷۴ در لس آنجلس آمریکا مسابقات ژیمناستیک موزون فردی برای اولین بار اجرا شد. در جشن صد ساله المپیک امسال در آتلانتا، مسابقات گروهی موزون به عنوان ورزش دارای مدل برای اولین بار معرفی خواهند شد. در سال ۱۹۷۵ فدراسیون ژیمناستیمک آمریکا که در حال حاضر نام آن ژیمناستیک USA شناخته می‌شود افتتاح شد. به عنوان یک ورزش مستقل در آمد و همچنان نیز این فدراسیون کار خود را امروزه ادامه می‌دهد.
