نانوتکنولوژی

طبق تعریف ارائه شده از سوی موسسه ابداعات نانوتکنولوژی آمریکا ،نانوتکنولوژی عبارت از تحقیقات وفناوری در سطوح اتمها ،مولکولها وابرمولکولها درمحدوده 1 تا 100 نانومتر می باشد .

این پدیده نیز مانند هر فناوری نوین دیگری که بتواند تغییرات شگرفی را در زمینه روشهای ساخت وتولید کالاهای مصرفی بوجود آورد به یقین اثرات ژرفی بر محیط زیست خواهد داشت .

در همین راستا موسسه محیط زیست آمریکا در مارس 2002 اعلام نمود که خواهان انجام تحقیقات در زمینه استفاده از نانوتکنولوژی به عنوان ابزاری جهت سالم سازی وپاک سازی محیط زیست وجلوگیری از تخریب آن می باشد.

تفاوت اساسی نانوتکنولوژی باسایر فناوری های رایج در زمینه کنترل محیط زیست در این است که بر خلاف تکنولوژی موجود که صرفا به تصفیه وپالایش جریانهای آلوده پس از تولید می پردازد ،فناوری نانوتکنولوژی نوید بخش آن است که قادر به از بین بردن سرچشمه آلودگی بوده .

این فناوری به عنوان موج چهارم انقلاب صنعتی شناخته شده وبه فناوری مادون قرمز معروف است.

 پاره ای از مهمترین کاربردهای شناخته شده این فناوری در محیط زیست عبارتند از:

نانوحسگرها ، نانوغشاء ها، نانو پوشش دهنده ها، نانوفیلتر ها(برای تصفیه پسابهای فاضلابی)نانوپودرها(جهت تصفیه گازهای آلاینده خروجی از خودروهاوواحدهای صنعتی)نانوتیوبها(برای ذخیره سوخت کاملا تمیزهیدروژن)ونانوپلیمرهای متخلخل